بخش نهم - دانشِ فضا

• «دانشِ فضا» (Space science) واژه‌ای است درباره آن دسته از کاوش‌های فضایی که با موشک‌ها، ماهواره‌ها، فضاپیماهای باسرنشین و بی‌سرنشین انجام می‌شوند.
   
• این دانش دربارهِ بررسیِ همه چیز در فرای سیارهِ ما است؛ از لایه‌های میانیِ اتمسفر در ۵۶ کیلومتریِ زمین گرفته تا پایان جهانِ هستی جایی در تریلیاردها تریلیارد سالِ نوری دورتر از ما!
   
• دانشِ فضایی و ستاره‌شناسی مرزهای همسانِ بسیاری دارند. شاید بهتر باشد که ستاره‌شناسی را دانشِ بررسی اجرامِ آسمانی و ریشه آنها، جابجایی و ساختارِ آنها بدانیم، و دانشِ فضایی را «ابزاری» که ستاره‌شناسی را «انجام‌شدنی» می‌کند.

نخستین موشک

• از آن هنگام که بشر شیفتهِ شگفتی‌های آسمانِ شب شد همیشه در پِیِ آن بود تا به آن مرزهای دست نیافتنی راهی پیدا کند.
   
• پیش از ساختِ نخستین موشک‌ها، اندیشه‌های کسانی همچون دانشمندِ روس «کُنستانتین سیولکوفسکی» (Konstantin E. Tsiolkovsky) و پس از آن «رابرت گُدارد» (Robert H. Goddard) راهگشای این آرزوی دست‌نیافتنی شدند.

در سال ۱۹۰۳ میلادی دانشمند روس «کنستانتین سیولکوفسکی» مقاله‌ای با نامِ «کاوشِ فضا با موادِ واکنش‌پذیر» نوشت. او در نوشتهِ خود روشِ ساختِ موشکِ سرنشین‌داری که با سوختِ مایع می‌توانست به فضا فرستاده شود را پیشنهاد داد.

• ۲۳ سال پس از آن در سال ۱۹۲۶ میلادی، فیزیکدانِ آمریکایی «رابرت گُدارد» نخستین موشکِ سوختِ مایع را با موفقیت تا ۱۴ متر به هوا پرتاب کرد که برای آن زمان جهشی خیره‌کننده بود!
   
• چهار سال پس از آن، او موشکِ دیگری ساخت که تا سه کیلومتر به هوا برمی‌خاست. این نقطهِ آغازِ ساختِ موشک‌های بزرگ‌تر و توانمندتر بود.